Güneşe dair...

Bugün küstüm tüm alışkanlıklara...

Ilk defa göz önüme yığıldı anlamı,
büklüm büklümdü...
yaktı yüreğimi, kırdı birazda.

Alışmak kalakalmaktı.

Ve güneş hala doğar, batardı...

Yabancılıktan kurtulmanın yoluydu alışmak,
Yer ve mekanlara alışırdı insan, belki bir kaç eşyaya,
ama en derin sevdiği insana...

Alışmak sonsuz güvenmekti,
düğümlenmekti ona, körü körüne...

Yakında yanında olmayacağını kavramış olsada,
gizli iplerle çekilmesiydi yanına...

Alışmak derinden hissedip, sımsıkı sarılmaktı o iplere,
kopamamaktı.

Alışmak kalakalmaktı
ve güneş hala doğar, batardı...

Alışmak birgün
kızmaktı güneşin umursamazlığına...

belki küsmekti hayata,

susmaktı,

güçsüz kalmaktı...

Sevdiklerin arasında yalnız kalmaktı onsuz,

alışkanlıklarına yabancılaşmaktı onsuz.

Kurtulmanın yolu yenilmekti hayata,

yenilip kavuşmaktı...

Güneş nasilsa hala doğar,

batardı...

-birgecevaktiydi-